Na wystawie Aski zaprzyjaźnił się z Airedale Terrierem. Na zdjęciu obok widać jak są podobni i to w budowie oraz umaszczeniu. Czasem ludzie się mylą i pytają czy to jest młody Airedal. My też, jak na wstępie nadmieniliśmy wybraliśmy go bo przypominał nam naszego „Idola” Airedale Terriera. Z charakteru Airedale Terier jest trochę spokojniejszy. Charakter Teriera walijskiego jest bliski charakteru Foksteriera (mieliśmy kolejno trzech – Tobi, Smyk i Bryś)
Gdy Aski dorósł, wykazuje wszelkie cechy Walijskiego Teriera. W domu jest spokojny i posłuszny. Lubi towarzystwo ludzi. Szczególnie uwielbia swojego przewodnika. Chodzi za nim krok w krok. Gdy jest sam to okres ten przesypia. Wykonuje natychmiast wszystkie polecenia. Jest również pieszczochem – lubi wskoczyć na kolana i całym ciałem się przytulić, tak jak to widać na zdjęciu. Łapką lub lizaniem domaga się pieszczot. Nie jest przy tym nachalny, nawet gdy chodzi o jakieś smaczne kąski. Smakołyki które podajemy mu z ręki, wyciąga zębami bardzo delikatnie. Rozpoczyna jedzenie gdy mu się powie „proszę”. Wydawało by się, że to taki mało ruchliwy piesek. Tak jednak nie jest. Pies jest bardzo zgrabny, potrafi wszędzie się wdrapać. Ja siedząc na fotelu, nagle czuję, że ktoś delikatnie z tyłu pociąga mnie za ucho. Kto to ? A to nasz Aski który wdrapał się na fotel stojący obok.
W ogrodzie w mgnieniu oka potrafi pędem przenieść się z jednego końca ogrodu na drugi. Ponadto Aski ma wszystkie cechy teriera – gdy zwietrzy zwierzynę przeistacza się w nieustępliwego psa. Wtedy trudno go opanować. Oprócz drobnych zwierzaków nie lubi koni, krów, kóz i temu podobnych. Nie lubi również niektórych psów. Z inymi żyje w dużej przyjaźni.